متنفر نباش: بررسی اولین مائورو مانچینی
متنفر نباش: بررسی اولین مائورو مانچینی
یک افسانه پری شهری در یک زمان غیر زمان و در یک مکان غیر فضایی که در آن منطق یک نفرت وراثتی ، در زیر پوست جامعه ما قرار گرفته است ، روایت می شود.
توسط Jacopo Fioretti -6 سپتامبر 2020 18:40
7
اشتراک گذاری
تنها ایتالیایی در سی و پنجمین هفته منتقدان ونیز در هفته 77 ، Non Odiare است ، فیلم اولین بار. اولین بار در کارگردانی فیلمی از مائورو مانچینی ، که همچنین فیلمنامه را به همراه داویده لیسینو نوشت ، پس از یک تولید عالی شامل کوتاه ، همکاری ، موزیک ویدیو و تبلیغات تجاری ، و اولین بار در یک اتاق داخل کنیسه پیشنهادی تریست ، شهری که داستان در آن اتفاق می افتد ، حتی اگر فقط از نوشته های کنار اتوبوس متوجه آن شویم.
تولید مشترک بین ایتالیا و لهستان که به دلیل اخباری که در سال 2010 در پدبورن آلمان اتفاق افتاده است ، نشانه گرفته است ، جایی که یک پزشک یهودی با عدم قرض دادن به مردی با خال کوبی نازی ، سوگندنامه بقراط را شکست. یک معضل اخلاقی ، که از آن فیلم آغاز می شود ، بسیاری از تأثیرات سینمای نوردیک و نه مدیترانه ای را برآورده می کند ، همانطور که ریشه تولید نشان می دهد ، هم در انتخاب کارگردانی و هم در عکاسی از مایک استرن استرزینسکی.
در میان بازیگران ، نام الساندرو گاسمن برجسته است و با یک آزمایش تیره و کمتر گفتار نسبت به نقش هایی که به ما عادت کرده است ، دست و پنجه نرم می کند و در کنار آن لوکا زونیچ تازه وارد و سارا سرایوکو با استعداد قرار دارد.
Non Odiare در 10 سپتامبر به سینماهای ایتالیا می رسد که توسط Notorious Pictures توزیع می شود.
متنفر نباش: میراث پدران
متنفر نباش ، cinematographe.it
سیمون سگر (گاسمن) یک جراح یهودی الاصل ، تنها و با ترس از پرواز ، سالها دور از پدرش ، یک بازمانده هولوکاست ، و با او ، از تمام آنچه که ایمان مذهبی او می تواند در زندگی باشد هر روز. آخرین چیزی که از خانواده وی باقی مانده ، خانه ای برای فروش است ، پر از آشغال و با یک سگ غیرقابل نجات به عنوان تنها مستاجر. با این وجود ، اگر شهامت فراتر از قایقرانی در آبراه های مجاور شهر را نداشته باشید ، نمی توانید برای همیشه فرار کنید.
بنابراین اینجاست که یک روز گذشته در قالب یک مرد بزرگ خال کوبی شده با نمادهای نازی ، قربانی یک دزد دریایی جاده ، گذشته به سیمون بازگشت. در حضور او ، موجی از نفرت برمی گردد تا جراحی را تصاحب کند که علی رغم اینکه در صحنه تصادف تنها نفر است ، تصمیم می گیرد چهره در حال مرگ را در مقابل خود رها کند و او را به سرنوشت خود محکوم کند.
حرکتی که به طرز متناقضی او را به خانواده ی مرد ، یتیم پدر و در شرایط نامطلوب اقتصادی نزدیک می کند. سپس سیمونه تصمیم خواهد گرفت که به او کمک کند ، ماریکا (سارا سرایوکو) ، دختر بزرگش را به عنوان خدمتکار استخدام کند ، که از رم بازگشته است تا از مارچلو (لوکا زونیچ) ، فرزند میانی ، اما اولین مرد و در نتیجه وارث ژن نفرت ، مراقبت کند. (لورنزو بونورا) ، هنوز بی گناه و خارج از منطق پدرش است. جلسه / درگیری که خطر نجات هیچ بازمانده ای را در پی دارد.
من از دست دوم متنفرم
متنفر نباش ، cinematographe.it
این از یک فیلم ترسناک شروع می شود ، این Non Odiare ساخته مائورو مانچینی ، یک وحشت در زیر آفتاب ، مطابق روند اخیر ، بلافاصله با موضوع داستان و سبک انتخاب شده ظاهر می شود.
در ساحل یک دریاچه شاهد نوعی مراسم آغازگرانه پدری و فجیع نفرت نژادی هستیم که با نور گرمی روشن می شود ، در فیلمی که پس از آن همیشه سرد است ، در عکسبرداری ، نوشتن و بازیگری ، فیلمبرداری به دنبال یک فاصله ، هم احساسی و هم منطقی ، از شخصیت ها. یک انتخاب متفکرانه برای جا گذاشتن برای قهرمان اصلی داستان در همه پیامدهای ضد و نقیض آن.
هیچ یک از این دو قهرمان مرد شاهد مستقیم هولوکاست نبودند ، شاید حتی پدر این پسر نیز برخلاف جراح نبود ، با این وجود هر دو به عنوان شاگرد مطیع متنفر بودند ، اما خارج از وقت. وفاداری بیشتر به تعالیم استادان خود ، همانطور که توسط دندان های نازی پر کردن دندان و کنایات ماریکا در مورد ماهیت لقب رئیس خانواده مینروینی گواه است.
سیمون اساساً یتیم گمشده ای است که تنها پس از س questionال از خود به اصل خود بازمی گردد و ناامیدانه به دنبال نشانه ای از پدرش می ماند که از او فقط نفرت باقی مانده است. مارچلو ، به نوبه خود ، یک نئونازی با چهره ای کودکانه و نگاه شیرین است ، که با برادر کوچکتر خود فیفا بازی می کند ، به زبان ایتالیایی خوب است و در گروهی است که در آن سربازان دیگر بخاطر ننشستن توبیخ می شوند. پسری که از دیدن خواهر خود ماریکا خجالت می کشد ، نقطه اتصال بین دو واقعیت بسیار نزدیکتر برای مشکلات مشترک حل نشده با ارقام مرجع خود که بر اساس تعلق نژادی تقسیم شده اند ، که در آزمون نهایی نگه ندارد .
مانچینی این شرایط را در بعضی مواقع بسیار صمیمی ، گاهی بسیار لطیف و گاهی بسیار ناامیدکننده ایجاد می کند ،
