شاید استراحت کنید: نقد و بررسی فیلم ماریو پاروچینی

شاید استراحت کنید: نقد و بررسی فیلم ماریو پاروچینی
داستانی از حقایق فاش شده و تحقیقات درونی. داستان های شخصیت ها زمینه زیبایی چشم انداز Cilento ، قهرمان اصلی فیلم است.

مگاری رستو به کارگردانی کارگردان جوان ماریو پاروچینی ، از 10 سپتامبر در سینماها اکران می شود. یک کمدی سبک ، که آرزو دارد ویژگی های یک درام شخصی را به خود بگیرد اما همچنان در سطح زمین لنگر می اندازد و در نهایت بدون اینکه شعله ور شود آتش را پرتاب می کند. قهرمان اصلی فیلم Cilento است ، که Parruccini - همچنین مدیر فیلمبرداری - در زیبا ترین زیبایی خود ، در امتداد ساحل مارینا دی کامروتا ، به ما نشان می دهد.

طرح Magari Resto

فرانچسکا (کاترینا میساسی) در آستانه ازدواج است ، اما در آخرین روزهای آمادگی با هزار تردید مورد آزار و اذیت قرار می گیرد. در حالی که فرانچسکا تعجب می کند که آیا واقعاً ازدواج انتخاب درستی است و آیا او واقعاً برای "قدم بزرگ" احساس آمادگی می کند ، اما خانواده و دوستانش سخت برای روز بزرگ تلاش می کنند. دون فابیو (انریکو لو ورسو) کشیش محله محلی خواهد بود که از دختر با گوش دادن به عدم قطعیت های او و تلاش برای پاسخ دادن دلگرم کننده به بسیاری از سوالات او حمایت کند. در حالی که فرانچسکا نوعی بحران درونی را تجربه می کند ، مطمئنا دوست پسر او کمکی به او نمی کند: این دختر متوجه می شود که بیشتر از هر زمان دیگری احساس تنهایی می کند ، درست زمانی که مادر و عمه او آماده اند یک حقیقت سنگین را برای او آشکار کنند برای زندگی پنهان شده است اگرچه برداشتن حجاب هرگز آسان نیست ، فرانچسکا می تواند قدرت را برای شروع دوباره پیدا کند ، دقیقاً از خودش شروع می کند.

جاه طلبی بالا ، اما سوار شدن به وسایل سخت است

مگاری رستو فیلمی است که به خودی خود آرزو دارد که فقط یک کمدی نباشد ، یکی از آنهایی که باید نود دقیقه در آن غوطه ور شود و مشکلاتش را فراموش کند تا زمانی که فرد در تاریکی مادری سینما قرار دارد. با این حال ، خیلی بد است که این پیشرفت وجود ندارد: گوشت زیادی روی آتش است اما دود ندارد. فیلم نامه ای با دو شخصیت بالقوه جالب وجود دارد که باید مورد کاوش قرار گیرد ، اول از همه مربوط به فرانچسکا - قهرمان داستان - که با تحقیقات درون نگرانه خود دست و پنجه نرم می کند ، سپس فیلم نامه مادری که با واقعیت پنهان خود پیچ ​​و تاب می دهد به داستانی که به نظر می رسد ادامه دارد. تا آخرین قسمت فیلم به صورت کاملاً صاف. در پایان فیلم متوجه می شویم که ما از هیچ کس چیزی نمی دانیم: شخصیت های زیادی که روی صحنه می روند ، بدون اینکه بیننده هرگز بتواند با آنها همدلی کند ، گره های مختلف داستانی هرگز باز نمی شوند.

اگر کارگردانی و عکسبرداری مطابق انتظارات باشد - هنوز هم یک کمدی است - این بخشی از مطالب است که ما را راضی نمی کند: علی رغم اینکه بازیگران چهره های کاملاً شناخته شده ای دارند ، بازیگری بهترین نیست و بازیگران از این امر مطمئن نیستند. با گفتگوهای مختلف از دست و پا گیر تا "خیلی مستقیم" به کمک آنها می آید.

شاید در پایان ، Resto خیلی جرات داشته باشد ، همانطور که در ویرایش و همچنین در بارگیری شخصیت های کاریزما ، تفاوت های ظریف و یک چمدان روانشناختی که وزن مشخصی دارد ، جرات می کند. نقطه قوت فیلم بدون شک عکسهای منطقه ای است که به لطف استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین ، یک فضای طبیعی واقعا خارق العاده - از Cilento را به ما نشان می دهد. طبیعت غیر آلوده و تا حدی وحشی ساحل مارینا دی کامروتا به طرز غیرقابل توجیهی قهرمان فیلم می شود و دیگر تنها به عنوان پس زمینه ای از داستان خلاص نمی شود. همه چیز در آنجا اتفاق می افتد ، بین قایق های ماهیگیران که در بندر لنگر انداخته اند و بین خلیج های شن و ماسه سفید ساحل ، Magari Resto را به احترامی صادقانه به یکی از زیباترین سرزمین های ایتالیا تبدیل کرده است.

دیده شدن؟ مطمئنا غیرقابل حذف نیست