شعر عمران صلاحی برای امام حسین
نیمایی «بادها نوحه‌خوان» از دفتر «ناگاه یک نگاه»
عمران صلاحی
بادها
نوحه‌خوان
بیدها
دستهٔ زنجیرزن
لاله‌ها
سینه‌زنان حرم باغچه
بادها
در جنون
بیدها
واژگون
لاله‌ها
غرق خون
خیمهٔ خورشید سوخت
برگ‌ها
گریه‌کنان ریختند
آسمان
کرده به تن پیرهن تعزیه
طبل عزا را بنواز ای فلک
عمران صلاحی در اول اسفند ۱۳۲۵ در تهران متولد شد. او که سرودن را در نوجوانی آغاز کرده بود، در ۲۲ سالگی توانست نخستین شعرهای نیمایی خود را در مجله «خوشه» به سردبیری احمد شاملو منتشر کند. همگام با سرودن، نویسندگی را از مجله «توفیق» و به دنبال آشنایی با پرویز شاپور در سال ۱۳۴۵ آغاز کرد. در کنار فعالیت‌هایش، به سرودن و پژوهش در حوزه طنز نیز علاقه داشت و توانست در سال ۱۳۴۹ کتاب «طنزآوران امروز ایران» را با همکاری بیژن اسدی‌پور منتشر کند. مهم‌ترین بخش فعالیت‌های او را با نشریه «گل آقا» می‌دانند که با نام‌های مستعار «بلاتکلیف»، «بچه جوادیه» و... مطالبی در آن منتشر می‌کرد. صلاحی سال‌های زیادی با رادیو و شورای عالی ویرایش سازمان صدا و سیما همکاری داشت. از آثار او می‌توان به «گریه در آب»، «قطاری در مه»، «موسیقی عطر گل سرخ»، «هزار و یک آینه»، «آی نسیم سحری»، «آن سوی نقطه چین» و ... اشاره کرد.
عمران صلاحی در ۱۱ مهرماه ۱۳۸۵ درگذشت.
